een jong land (vervolg)

Blijf op de hoogte en volg

28 Maart 2015 | Nieuw Zeeland, Paihia

Hallo allemaal,

We hebben er net een week opzitten in het Northland (ook wel winterless New Zealand genoemd vanwege het subtropische klimaat). We hadden een prachtig appartement in een resort in Paihia, een lieflijk vakantieplaatsje aan een mooie baai.
Onze " ruilpartners" Dereck en Mo hebben in dat resort recht op een aantal weken verblijf via timesharing. Zij boden ons aan daar gebruik van te maken.
Dus reden wij vorige week zaterdag bijna 500 km dwars door Auckland naar het uiterste noorden. Afgezien van Auckland allemaal tweebaans wegen die zich door het afwisselende landschap slingeren. Voor de liefhebbers is autorijden hier een plezier: nooit vervelend.
Heerlijk weer gehad en veel gezien en gedaan.
Zoals ik al zei is Nieuw Zeeland een jong land. Nadat Abel Tasman hier rond 1640 zijn neus gestoten had (hij werd zeer vijandig ontvangen door de Maori's waarbij enkele van zijn bemanningsleden gedood werden), werd het land pas echt ontdekt in 1779 door de Engelse kapitein Cook. Hij kreeg een vriendelijker ontvangst. Vanaf die tijd kwamen er steeds meer europeanen naar NZ. Aanvankelijk vooral ontsnapte en vrijgelaten gevangenen uit Australie, walvisvaarders en avonturiers, Zij concentreerden zich in het begin van de 19e eeuw met name in de Bay of Islands, waar ook Paihia ligt. Rond 1820 was het daar een losgeslagen bende, met veel drank, hoeren en vechtpartijen ook met de Maori's. Dus volgden al snel zendelingen (en soldaten) om zowel het geboefte als de Maori's in het gareel te krijgen dan wel te bekeren.
De Maori's zijn ook niet de oorspronkelijke bewoners van NZ. maar ze arriveerden daar wel honderden jaren eerder dan de blanken. Naar schatting kwamen ze rond 1400 van de zuidzee eilanden met hun reusachtige kano's.
Voor hun komst kende het land geen mensen en geen zoogdieren; alleen vissen en vogels. Alle andere dieren die je er nu aantreft zijn ingevoerd, van de ratten die meevoeren met de Maori's tot de paarden, schapen en runderen die de europeanen importeerden.
Wij waren bij een plaatsje Kerikeri en hoorden daar dat op die plek voor het eerst ossen aan land kwamen. Die hadden de Maori's nog nooit gezien en toen ze zagen wat die beesten aan stront produceerden, noemden ze die plaats Kerikeri (shitshit). Zo leren we nog een aardig mondje Maoritaal...
Vlakbij Paihia ligt Waitianga. Daar is in 1840 een verdrag gesloten tussen de Engelsen en Maori hoofdmannen waarbij de Engelsen bescherming en souvereiniteit boden aan de Maori's en het land als geheel gevoegd werd bij the British Empire. Tot op de dag van vandaag zijn er conflicten en juridische gevechten over de betekenis van dit verdrag. Met name gaat het dan om de grondrechten. Wel heb ik het idee dat nu - nu steeds vaker Maori's in het gelijk gesteld worden door de rechter - de meest scherpe kantjes eraf zijn. Hoe dan ook. Maori's zijn echte volwaardige Kiwi's met hun eigen interessante cultuur en taal.
Met een aparte bus zijn we naar het uiterste puntje van het Noordereiland geweest, naar Cape Reigna. Spectaculair o.a. 90 km over de 90 miles beach met soms wel 100km per uur op de rand van strand en (snel opkomend) water.
Ook het Kauri Forest bezocht met reusachtige Kauribomen van soms wel 55meter hoog en een omvang van zo'n 16 meter. De oudstee wordt geschat op 2000 jaar. En dan te bedenken dat heel het Northland (en ook Coromendal) voor de komst van de blanken bedekt was met Kauriwoud... In ruim 100 jaar hebben ze dit land leeggeroofd en is voor duizenden tonnen aan kostbaar hout de wereld over gestuurd. Nu worden de Kauri's die er nog zijn streng beschermd en terecht.

Morgen naar Auckland waar we een nacht in een hotel verblijven en dan maandag vliegen naar het Zuidereiland, naar Nelson, dan met de bus naar Takaka waar Suzan en Hijlko ons ophalen.

Tot de volgende keer!
(bedankt ook voor de reacties!)

28 Maart 2015 - 10:51

Vera Van Breukelen:

Wat leuk om mee te mogen genieten van jullie verhalen. Zo leren wij ook een heel klein beetje meer van dit voor jullie zo bijzonder land.
We lezen met plezier het volgende gedeelte. Veel groeten vanaf de Schalmei in Zevenaar.