Over het simpele leven en bloeddorstige monsters..
22 April 2015 | Nieuw Zeeland, Takaka
Ons laatste verslag is al weer 14 dagen geleden. We zitten nu op tweederde van onze verblif hier in Nw Zeeland. Gaat toch wel snel...
We merken nu toch heel duidelijk het verschil met het "normale" reizen, wat we ook wel veel gedaan hebben. Dan ben je eigenlijk voortdurend en route en dat betekent steeds weer koffers pakken, rijden, rondkijken (vaak heel vluchtig) en weer onderdak zoeken. Je ziet dan veel, bent steeds aktief in de weer, maar ervaart het leven op die manier als ook wel een beetje hectisch.
Een heel verschil dus met ons verblijf nu hier. Deels leven we als thuis: krant (digitaal) lezen, spelletjes Wordfeud doen met diverse Nederlandse vrienden, lezen, TV kijken, boodschappen doen en wat op de laptop werken, Zo heb ik de film van onze kleindochter Lonneke (haar eerste 3 jaren) afgemaakt en op DVD gezet. Ineke heeft haar eerste deel van onze reis (Singapore) al klaar in albumvorm. Esther kan dit boek nu in Dieren bij de Hema ophalen. Leve de mogelijkheden van Internet!
Daarnaast zijn we toch wel de meeste tijd buiten en profiteren we van het overwegend mooie najaarsweer. We zijn allebei gek op zee en strand en kunnen hier dus ons hart ophalen. Op sommige strandjes vind je de meest mooie schelpen. We hebben al een hele verzameling aangelegd. Soms moeten we zo'n strandwandeling bezuren. Pas hadden we onze spray tegen sandflies vergeten. Af en toe heb je er geen last van cq zijn ze er niet, maar soms ook blijk je - merk je pas achteraf - toch besprongen te zijn door deze minuscule bloeddorstige monstertjes.
's Avonds word je dan gek van de jeuk en heb je er toch wel een dag of 3 last van..
Met de overburen (niet te zien vanuit ons huis; ieder heeft hier wel een groot perceel) hebben we nader kennis gemaakt. De overbuurman is een oud strijder van 91 jaar, woont alleen en is in een al tientallen jaren durend gevecht gewikkeld met de gemeente over zijn huis dat kennelijk niet volgens voorschriften gebouwd is. Hij is nog steeds strijdbaar en weet niet van ophouden. Hij stelde ons bezoek wel op prijs en kon zijn verhaal weer eens kwijt. We hebben hem een stuk zelfgebakken Hollandse appeltaart beloofd...
De overbuurvrouw, een aardige weduwe, is ook al in de tachtig, heel vitaal, is hier wezen koffiedrinken. Zij is vriendin van Suzan en Hijlko en wil / kan zo nodig ook op de poezen passen als wij wat langer weg willen.
We maken prachtige wandelingen. Zo zijn we een paar uur op stap geweest aan het begin van Farewell Spit (de snavel van de Kiwi die je hieronder op de kaart ziet). Je loopt dan door glooiend weidelandschap met buitengewoon mals gras, vol schapen en lammeren, komt rotsformaties tegen, loopt door een strook bos met eeuwenoude gebogen bomen, door hoge duinen en komt dan op een wijds totaal verlaten strand met goudgeel zand. Zo mooi!
Ook het Abel Tasman Memorial bezocht. Boven op een rotspunt hier zo'n 20 minute rijden vandaan bij Pohara aan de kust. Uitvoerig wordt daar de geschiedenis van "onze" Abel uit de doeken gedaan met veel informative over zijn reis op zoek naar het Zuidland in opdracht van de Oost Indische Compagnie. Op die plek troffen we ook een man van onze leeftijd die als dertienjarige jongen geemigreerd was naar Australie, nu leeft in Sydney en middels zijn huwelijk met een Nw Zeelandse nu ook deels bij Christchurch in NZ woont. Vond het leuk om weer eens Nederlands te praten en herinneringen uit de jaren vijftig op te halen.
In Takaka's museum is trouwens een erg interessante expositie over Abel Tasman. Ook bezocht door Beatrix volgens de daar hangende foto's.
Tot nu toe zijn we 1 keer over "The Hill" (zoals ze hier zeggen), de Takaka Hill dus, naar het oosten gereden, naar Marahou en Kaiteriteri. Deze kant van het Abel Tasman Park is toeristisch veel meer ontwikkeld. Je ziet hier de boten die je naar afgelegen strandjes brengen af en aan varen, iets wat je in "ons "westelijk deel niet tegenkomt.
Via een spannend stijl pad zijn we naar de Apple Split Rock gelopen: een sprookjesachtig mooie baai met grillage rotsformaties en een tiental meters in zee liggende reusachtige ronde gespleten rots: de Split Apple.
Leuk was ook ons bezoek aan de camping Old McDonalds Farm aan het begin van de Abel Tasman Track in Marahou. We hebben daar 11 jaar geleden een paar nachten doorgebracht temidden van de loslopende dieren en kippen in de open gemeenschappelijke keuken. De camping stond toen te koop voor 200.000 dollar (zeg maar 100.000 euro) en we hebben toen nog - beetje als spielerei - overwogen het spul te kopen, de kinderen te laten overkomen en gezamenlijk er iets heel moois van te maken. De ligging is fantastisch, landschappelijk bezien en ook strategisch: echt aan het begin van de track. We hebben even gepraat met de huidige eigenaresse , die het wel deels opgeknapt heeft en het ons weer te koop aanbood ("where is your chequebook...?"). Toch maar niet gedaan.
Ook mooi was de wandeling naar de Wainui Falls (hier zo'n half uur vandaan). Prachtig pad over rotsen, langs de rivier, over een schommelende, smalle, 30 meter lange, hooggelegen eenpersoons swingbridge naar de waterval.
Zo vervelen wij ons geen moment. Nu ik dit schrijf wordt de stroom voor een uur of 4 afgesloten (waren wel keurig gewaarschuwd door "PTT") . Ik hoop dat de tekst bewaard blijft tot internet ook weer werkt...
En jawel, 4 uur later werkt alles weer. De tussentijd opgevuld door - voor het eerst gescheiden - naar Takaka dorp te gaan. Ineke alleen met de auto, ik voor het eerst met de fiets. De tussenliggende heuvel (bult) op de heenweg wel in een ruk genomen, op de terugweg toch even een 100 meter eraf: voor mij van die kant te steil.
Even wat leuke foto's verzamelen en dan kan dit bericht alweer naar Holland.
Veel groeten van ons,
Ineke en Steven
We merken nu toch heel duidelijk het verschil met het "normale" reizen, wat we ook wel veel gedaan hebben. Dan ben je eigenlijk voortdurend en route en dat betekent steeds weer koffers pakken, rijden, rondkijken (vaak heel vluchtig) en weer onderdak zoeken. Je ziet dan veel, bent steeds aktief in de weer, maar ervaart het leven op die manier als ook wel een beetje hectisch.
Een heel verschil dus met ons verblijf nu hier. Deels leven we als thuis: krant (digitaal) lezen, spelletjes Wordfeud doen met diverse Nederlandse vrienden, lezen, TV kijken, boodschappen doen en wat op de laptop werken, Zo heb ik de film van onze kleindochter Lonneke (haar eerste 3 jaren) afgemaakt en op DVD gezet. Ineke heeft haar eerste deel van onze reis (Singapore) al klaar in albumvorm. Esther kan dit boek nu in Dieren bij de Hema ophalen. Leve de mogelijkheden van Internet!
Daarnaast zijn we toch wel de meeste tijd buiten en profiteren we van het overwegend mooie najaarsweer. We zijn allebei gek op zee en strand en kunnen hier dus ons hart ophalen. Op sommige strandjes vind je de meest mooie schelpen. We hebben al een hele verzameling aangelegd. Soms moeten we zo'n strandwandeling bezuren. Pas hadden we onze spray tegen sandflies vergeten. Af en toe heb je er geen last van cq zijn ze er niet, maar soms ook blijk je - merk je pas achteraf - toch besprongen te zijn door deze minuscule bloeddorstige monstertjes.
's Avonds word je dan gek van de jeuk en heb je er toch wel een dag of 3 last van..
Met de overburen (niet te zien vanuit ons huis; ieder heeft hier wel een groot perceel) hebben we nader kennis gemaakt. De overbuurman is een oud strijder van 91 jaar, woont alleen en is in een al tientallen jaren durend gevecht gewikkeld met de gemeente over zijn huis dat kennelijk niet volgens voorschriften gebouwd is. Hij is nog steeds strijdbaar en weet niet van ophouden. Hij stelde ons bezoek wel op prijs en kon zijn verhaal weer eens kwijt. We hebben hem een stuk zelfgebakken Hollandse appeltaart beloofd...
De overbuurvrouw, een aardige weduwe, is ook al in de tachtig, heel vitaal, is hier wezen koffiedrinken. Zij is vriendin van Suzan en Hijlko en wil / kan zo nodig ook op de poezen passen als wij wat langer weg willen.
We maken prachtige wandelingen. Zo zijn we een paar uur op stap geweest aan het begin van Farewell Spit (de snavel van de Kiwi die je hieronder op de kaart ziet). Je loopt dan door glooiend weidelandschap met buitengewoon mals gras, vol schapen en lammeren, komt rotsformaties tegen, loopt door een strook bos met eeuwenoude gebogen bomen, door hoge duinen en komt dan op een wijds totaal verlaten strand met goudgeel zand. Zo mooi!
Ook het Abel Tasman Memorial bezocht. Boven op een rotspunt hier zo'n 20 minute rijden vandaan bij Pohara aan de kust. Uitvoerig wordt daar de geschiedenis van "onze" Abel uit de doeken gedaan met veel informative over zijn reis op zoek naar het Zuidland in opdracht van de Oost Indische Compagnie. Op die plek troffen we ook een man van onze leeftijd die als dertienjarige jongen geemigreerd was naar Australie, nu leeft in Sydney en middels zijn huwelijk met een Nw Zeelandse nu ook deels bij Christchurch in NZ woont. Vond het leuk om weer eens Nederlands te praten en herinneringen uit de jaren vijftig op te halen.
In Takaka's museum is trouwens een erg interessante expositie over Abel Tasman. Ook bezocht door Beatrix volgens de daar hangende foto's.
Tot nu toe zijn we 1 keer over "The Hill" (zoals ze hier zeggen), de Takaka Hill dus, naar het oosten gereden, naar Marahou en Kaiteriteri. Deze kant van het Abel Tasman Park is toeristisch veel meer ontwikkeld. Je ziet hier de boten die je naar afgelegen strandjes brengen af en aan varen, iets wat je in "ons "westelijk deel niet tegenkomt.
Via een spannend stijl pad zijn we naar de Apple Split Rock gelopen: een sprookjesachtig mooie baai met grillage rotsformaties en een tiental meters in zee liggende reusachtige ronde gespleten rots: de Split Apple.
Leuk was ook ons bezoek aan de camping Old McDonalds Farm aan het begin van de Abel Tasman Track in Marahou. We hebben daar 11 jaar geleden een paar nachten doorgebracht temidden van de loslopende dieren en kippen in de open gemeenschappelijke keuken. De camping stond toen te koop voor 200.000 dollar (zeg maar 100.000 euro) en we hebben toen nog - beetje als spielerei - overwogen het spul te kopen, de kinderen te laten overkomen en gezamenlijk er iets heel moois van te maken. De ligging is fantastisch, landschappelijk bezien en ook strategisch: echt aan het begin van de track. We hebben even gepraat met de huidige eigenaresse , die het wel deels opgeknapt heeft en het ons weer te koop aanbood ("where is your chequebook...?"). Toch maar niet gedaan.
Ook mooi was de wandeling naar de Wainui Falls (hier zo'n half uur vandaan). Prachtig pad over rotsen, langs de rivier, over een schommelende, smalle, 30 meter lange, hooggelegen eenpersoons swingbridge naar de waterval.
Zo vervelen wij ons geen moment. Nu ik dit schrijf wordt de stroom voor een uur of 4 afgesloten (waren wel keurig gewaarschuwd door "PTT") . Ik hoop dat de tekst bewaard blijft tot internet ook weer werkt...
En jawel, 4 uur later werkt alles weer. De tussentijd opgevuld door - voor het eerst gescheiden - naar Takaka dorp te gaan. Ineke alleen met de auto, ik voor het eerst met de fiets. De tussenliggende heuvel (bult) op de heenweg wel in een ruk genomen, op de terugweg toch even een 100 meter eraf: voor mij van die kant te steil.
Even wat leuke foto's verzamelen en dan kan dit bericht alweer naar Holland.
Veel groeten van ons,
Ineke en Steven
-
22 April 2015 - 13:04
Elly:
Hallo Steven en Ineke,
Wat heerlijk, die vrijheid om je heen en die prachtige natuur.
We krijgen er gewoon een beetje "Sehnsucht" naar. De Split Apple, waar jullie over spreken, hebben wij ook gezien. Ik kan me herinneren, dat we met een bootje erlangs gevaren zijn. Die heeft ons toen ergens afgezet en wij zijn toen een wandeltocht begonnen vaneen aantal uren. We moesten voor bep. tijd weer op een
bestemming aankomen ivm het opkomende tij. Best spannend, omdat je niet weet wat je onderweg nog allemaal tegenkomt. Maar het was een prachtige tocht, dat weet ik nog wel.
Leuk ook, die contacten met de bewoners. Zo leer je veel meer van het land.Gaat het goed met je been Steven? Als ik lees, dat jij daar met de fiets de bulten overgaat, dan vind ik dat knap. Wat er zijn best pittige heuveltjes bij hoor! Nou, wij zijn hier al volop bezig met kooractiviteiten. Iedereen is weer razend enthousiast en we gaan er maar weer lekker tegenaan. Vergeten jullie niet op koningdag een borreltje te vatten? Jullie krijgen er vast wel wat van mee de t.v. En...........de pancakes al bewonderd? Is beslist de
moeite waard. Kortom genoeg te zien voor jullie. Geniet ervan.......Groetjes: Elly -
22 April 2015 - 19:15
Loes Tijshen-van Den Bergh:
Hallo Ineke en Steven,
Bedankt voor de mooie en informatieve verhalen! Erg leuk om te lezen. Jullie beleven een prachtig avontuur. Nog veel mooie ervaringen toegewenst!!
Hartelijke groeten,
Loes
-
22 April 2015 - 21:40
Hoi Steven En Ineke:
Leuk om jullie stories te lezen. Nog heel veel plezier en en hartelijke groet,
Irene & Albert -
23 April 2015 - 10:29
Vera Van Breukelen:
Lieve mensen, wat een verhalen. Jullie zullen straks enorm moeten wennen aan ons kneuterige en vol Nederland.
Hier alles oke. Aan het oefenen met het zonnebloemkoor, leuk hoor dat jij Steven ook al,die optredens mee kunt doen. Dat gaat flink oefenen worden met zijn allen.
We hebben wel weer mailcontact. En............vooral blijven genieten van elkaar de natuur en het prachtige land.
Lieve groet uit Zevenaar. Piet enVera. -
18 Mei 2015 - 12:12
Albert En Wil Oosterhof:
Interessant om te lezen wat jullie beleven maar nu is het tijd om terug te komen!
Een heel goede reis en gauw tot ziens of tot hoors.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
